sensizliğin günlüğü
güneş saçlarınla uyanıyordum güne,
deniz incileriyle söküyordum şafağı, hudutsuz düşlerim devralıyordu kalbimi. muhasebesi başlıyordu hasretinin. hayalinin üstünde pişiyordu özlem, buram buram kısalıyordu ömrüm. hazana dönüyordu sensizlik, midemi bulandırıyordu yokluğun, dilimliyordu uzaklığın bıçağı ümitlerimi. ama sen yağınca yağmur gibi fikirlerime, ümitler yeşermeden edemiyordu, yüzsüzlük can çekişiyordu sevdanın gölgesinde, sonra karanlık çöküyordu vücuduma, cümleler öznesiz kalamıyordu, fikirlerimin başı dönüyordu, su alan gemi misali; gönlüm, benliğim, her şeyim... sensizliğin okyanusunda batıyorum... Cenk İNAN |
Yürek sesin daim olsun