Bazı şeyleri bilmek için müneccim olmaya gerek yok ki....

MÜNECCİM



Kim ne söyler bilirim ben ardımdan
Dost dediğim ’’Gül dalımda öttü’’ der.
’’Ayrı kalsam ölürüm şu derdimden
Yere düştüm ellerimden tuttu’’ der.





Düşmanımın vardır elbet garezi
’’Al ye’’ diye ikram etmez kirazı.
Öfkesiyle çoğaltır da birazı
’’Zehir sundum üç öğünde yuttu’’ der.





Kimi neşter kimi merhem yaraya
Sırtı dönsem oturturlar karaya.
Üç beş komşum toplanır bir araya
’’Yandı yaktı, o dumansız tüttü’’ der.




Şu ömrümce ince yaptım hesabı
Benimle mi bozmuşlardı asabı!
Mahallenin bakkalıyla kasabı
Eminim ki ’’Bizi verem etti’’ der.




Anam babam gözyaşları dökerek
Dua eder, yerlere diz çökerek.
Muhakkak ki elde tespih çekerek
’’Bu hasretlik canımıza yetti’’ der.




Kayınpeder ’’hiç sözümden çıkmadı
Ne dediysem yaptı, benden bıkmadı. ’’
Kaynanam ’’Oğluma bir gün bakmadı
Çok tembeldi, her fırsatta yattı’’ der.




Sofra kurup dizsem tabak bardağı
Büzülmez ki hiç susmayan dudağı.
Öldüğüm an kesecekmiş adağı
Görümcem "Hep şu gözüme battı’’ der.




Eltilerim ne söylerse azdır az...
Fındıktan pay istediler geçen yaz!
Kayınlarım korka korka bir kaç söz:
"Çok yamandı haksızlığa çattı’’ der.





Efkar varsa paylaşmıştık bölerek
" Sus" demiştim yanağını silerek.
Kız kardeşim gece gündüz gülerek
’’Dertlerimi benden alıp sattı’’ der.





Abim sazı alır hemen eline
Vurur mızrabını tek tek teline.
Türkü söyler iken bizim geline
’’Benim bacım damağım da tattı’’ der.




Bazı kaymak ile bazı üzümle
Ben onlara baktım iki gözümle.
Sevdiceğim bir olur da kızımla
’’Ömür boyu göğsümüzde attı’’ der.




ELİF KESKİN KARABULUT... /ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
05.10.2012.../SAAT:23:50