IssızmAynalara bakmazdım o var iken yanımda Üzülüp ağlamazdım yaşarken her anımda Şimdi içim yanarken, gittikçe artar sızım Bir o kadar kimsesiz, bir o kadar ıssızım Sahilimde dalga yok çöl olmuş sanki kıyım Beni yolda bırakan hala derki haklıyım Şimdi karanlıktayım, aşk desen ışık sızmaz Gönül hücrem buz tutmuş, onsuzki hiç ısınmaz Artık yıldızlar parlar ay batmış ya içimde Hemde rengarek, hemde, hepsi farklı biçimde Dağlarıma kar yağmış, dumanı başka bela Burda bir can ölüyor, görmez gözleri ela Murat Demir |