ANA!ANA! Ayrılığın kor gibi oturdu içerime. Yaş kemâle erse de özlemin hep artıyor. Ne zaman ninni duysam saplanır yüreğime. Bir "ana" sözü bile yaramı kanatıyor. İhtiyar duygularım tiril tiril son halde; Ana gibi yar nerde boş boşuna arıyor. Öksüzlüğün yaşı yok, yaşı ıslak gözlerde. Her anışta ellerim resmine uzanıyor. Bilseydim ki yokluğun ne demekmiş bilseydim. Okşayan ellerini yüzlerce kez öpseydim. Yine eskisi gibi kucağına girseydim. O bakış o bakışlar ah! Bir daha görseydim... Aralık 2015 |
Pınar Buldanlıoğlu tarafından 2/21/2016 8:05:19 PM zamanında düzenlenmiştir.