Şuan belkide, hayatımın en mutsuz günleri.
Kim bilir, umutlar geri getirirmi geçmişi.
İçimde bir fırtına, benden dahada deli.
Yalnızlık dışa vuran duygu seli, bir nevi.

Uzaktan hoş gelir, davulun sesi.
Bilmeden konuşmak, saçmalamak değilmi?
Bana geri ver gözlerinden, aldığım kuvveti.
Bir şey var içimde tarifi yoktur sanki.

Bırak ellerin ellerimde kalsın.
Cümleler vücuduma dağılsın.
Sessizliğimle günlerim kararsın.
Yetmezmi artık ben çok daraldım.

Kaçtım olmadı, kendimle savaştım.
Kapılar kapandı, susmak zorunda kaldım.
Bir çicek buldum, kokusuna ağladım.
Ben hiç bu kadar aşık olmamıştım.

Sevildiğini anlayan, hep kaçtı.
Sana uzanan ellerim ellerinden uzaklaştı.
İstemsizce soludu nefesim.
Sen benimdin, kalp dağlarımın yamaçları.

Bir tokat geldi, ruhen.
İçim titrek boğazım düğümlü bazen.
Donuktu bakışlar, yüzüm soluktu bazen.
Ben hiç bu kadar aşık olmamıştım.

Ama madem öyle.
Sevilmekte varmış, sevilmemekte.
Yürüdüğüm yol bir gün biterse.
Bu kördüğüm arap saçına dönerse.

Bitmez ufuklar hep karanlık.
Giden gitti, kalan hep tekbaşınalık.
Bin parçaya bölünür kalemim.
Zaten apayrı bahtsızlık.



Derin Yazar