dudağımda isyanbiliyor musun? rengini kaybetmiş bir mevsimsin ellerimde sakladığım gece yıldızlarını saçlarımın arasından damıttıkca üşüyor ruhum sebebsizim ve ben sırtüstü uzanmış kelimelerde yiterim z/amansız ki baştan sona yıkasam bu şehri faydası yok be sevgili yine de hep kirleniyor sevdalar ki... gözlerim ölüme koşan uykuların kucağında sarhoş misali ayarım bozuk benim düzenim tutmaz ve penceremin yamalı çatlağından seyrediyorum bütün hayatımı dudağımda isyan ve gecenin en ağrılı yerinde yine aklıma sen geliyorsun anadan üryan anılar canlanırken bakışlarımda ve biliyorum ki içimde ki bu çocuk sahipsiz bu çocuk doğuştan yetim anlıyorum sonunda ve maziden kalma ne varsa gecenin gri gölgeleri arasında kayboldular oysa ki.. var gücüyle toprağı yarmaya çalışan gelincik misaliyim bu baş kaldırışım yokluğuna ki... kalemin çoktan yorgun düşmüş seni yazmaktan ve zaman zemherinin kucağında bir kasım akşamı önce gözlerin sonra ellerin düşüyor aklıma ve kokun sonrası yok be işte sonrası yok ruhumun girdaplarında dolaşıyorsun usulca tenim ellerim gözlerim yine sen oluyor sil baştan ve alacasını yitiren gün düşüyor gecenin ortasına ben penceremi kapatırken hayatın suratına sen gölge olup dolaşıyorsun duvarlarımda ve dilimde adın türkü misali sözlerimde aşka isyan ay/su |
tebrik ederim