KARANLIKLAR KRALİÇESİ
Gün,geceye bıraktı kendini
Birazdan çalmayan kapımın zili çalar , karanlıklar kraliçesini buyur ederim ruhumun en derinliklerine Birlikte Hüzün düşleri kurarız yeniden Ortalık zifiri karanlığa bürünür Uzaktan acının nidaları duyulur Sessizlik yırtar ruhumun her bir zerresini anılar çığlık çığlığa saklandıkları hücrelerden çıkmaya çalışır Bir çocuk top oynar karanlık henüz onu kasvetiyle sarmamıştır Güneş parıldar teninde Neşe dört bir yanını sarmıştır Diğer tarafta yaşlı bir kadın Acıyla ,yaşlı gözlerle bakar bana beni yanına çağırır geçmişle, geçmemiş arasında gergefe sarılır Aklım kumkuma kuşları gibi dört bir tarafa savrulur Birazdan alaca karanlık şehrimin üstüne gri toz bulutu gibi süzülür Karanlıklar kraliçesi Ruhumla oynaşmaya gelir Birazdan karanlığa ıslık çalarım şehrin sokağında anılara kaybolur giderim... Meltem Avcı |