İnsanın Özünde Aşk
Aşkın dergahına düşende
Billur ırmaklar da yüzende Kalbin en güzel halinde İnsanı yakan hüzünde Bilinmez ki kimdedir heyhat Sorulmaz ki,aşkın sözü yok Görülmez kalpte gizli ok İnsanı vurur kalbin özünde Cihan yansa neyleyim Aşk ile püryan eyleyim Sualsiz sana meyl eyleyim İnsanları güzelleştirendir Bir yan yanar,bir yan söner Vuslat kılıçtan keskin har Her nefeste söyler yar İnsanı,insan yapar da susturur aşk Sual olmaz hikmetinden Aşk gelmez her demden Gizlenmiştir özünden gelende İnsanı bir eder özünde |