1.
Kalem, kâğıt ve ışık
tamam;
bu üç şey yoksa
seni anlatamam!



Işıktır yansıyan aynaya
aynadan yansıyan
yüzlerce ışık
yüzüm yüzüne
gözüm gözüne
yüz yıllardır
aynalarca alışık!



Hiç de kolay değildir aşk
aynanın, cama can
cana cam olması
sırlanıp
sana seni
beni sana
bana beni
seni bana sunması
aynalarda sır olmadan!...



Canın cam olması
fincanın gözle dolması
ayrı bir öykü
yine yolu aşka çıkan!



2.
Sen odamı tercih ettin
ben adamı;
adamlık başka bir şey
çekildim sahadan
henüz aramızda
oyun başlamadan;
buydu benim
en büyük mağlubiyetim
ben öksüz kaldım
sen yetim!..



3.
Tüm galibiyetler
bir mağlubiyetle anlam kazanır
sana yenilmeyi ben istedim
senden, senliğin değil
benliğimdi istediğim,
hiç de kolay olmadı
istediğimi aldım
ve daldım aşkın ateşine
yoksa şûan
şu an bile
gözlerinin gözlerimde işi ne?!



4.
Yine işte bir sabah
ezanlar okunmakta
dallarda kumrular
doğuşu güneşin
kendiliğinden güncelleşen
bir masal, bir rivayet
kutsal bir ayet gibi
huşû içinde
selâm geçiyor
saçlarına tel tel esen
nefes kesen seher yeli,
bülbül ötüyor ardından
acep hangi dalda
bir gül kanıyor şimdi?!



Tüm duygular
kervan kervan
sardı sana göçünü
katarlandı İpek Yolu’na
gönül yurdundan!..



5.
Dağlardan geçiyor yolumuz
sabahın ilk ışıklarıyla
başlıyor üç günlük serüven
ve hiç bitmiyor bu yolculuk
henüz başındaymış gibi
ve sen hâlâ
geldiğin günkü yaşındaymış gibi
seviyorum seni ben!



6.
Sessizliğinde aynaların
kaybolup gittin sanıyordum
sır olmuşsun aynaya
sen de başla
aşkla
beni sevip saymaya...



Günler uzadıkça uzayacak
altın ışıklar gibi
her sabah
’gül parmaklı şafak’
seni bana
beni sana
ayna ayna sunacak!



Fırıncılar erken kalkar
un eler
hamur yoğurur
tazecik çıtır çıtır
susamlı simit
börek poğaça
üstüne çörek otu atar,
ve yüreğim
senin için
nar gibi kızarmış
fırına kendini atar,
atar bu yürek
ateşinde aşkın
sonsuza değin
senin ile atar;
senin ile yatar
senin ile kalkar!...



Düşmez kalkmaz
bir Allah’tır sevgili
senin de benim de
gönlünü aynada bir tutar!



Kuşların yemini at
sabahın nemini
gözlerinin demini sakla,
bakarsın zamanla
aynalar islenir paslanır
toz tutar;
yaklaştıkça buğulanır
soğur uzaklaşınca;
o zaman beni anımsa
göreceksin gözlerinle
ayna gibi kendini yıkarsın
aynadan yine sen çıkarsın!



Şaban AKTAŞ
13.02.2016 - 06.09