KÖLE
hep, soframız kuruluyken mi çalar dı ?
kapımızı ayrılığın "o" uğursuz eli " o yüzden mi ; ben sana, hep aç ben sana ,hep susuzum? her dikenli yol ondan mı geçer? göze aldık diye dik yokuşunu. muhtacım sana susayan yüreği avutamıyorum bir damla ,sana bir bakış gözlerine göz dikiyor o damlayla yeşermek uğruna umutların nazlarına katlanıyorum tehditlerine ayak diriyorum . bir gün ,sende anlarsın; akılda olmayandır kalbe takılan . ölümün soğuk, kollarına kendini bırakmak için gün sayandır hor görmek ,istedigin bu can ve şunu, bil ki, köle değildir aşk ; canın istediğinde kalbine zincirleyip istemediğinde özgür, bırakılan.. Nuran KARACA |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar