ağladım
kusuru kendimde gördüm ağladım
hicrân ateşine girdim ağladım son pişmanlık fayda etmez meseldir başımı taşlara vurdum ağladım yüz sürmek istedim hâk-i pâyine şahım eşiğine vardım ağladım adresi meçhule kırgın gitmişsin dosta bîgâneye sordum ağladım virân haneleri mesken edindim sırtımı duvara verdim ağladım gülistanda güller boynunu bükmüş seni yâd ederek derdim ağladım hatire bunalıp dönersin diye iyimser hayaller kurdum ağladım turhan şahin hicran: ayrılık hâk-i pây: ayak basılan toprak, sevgilinin ayağını bastığı toprak hatire bunalmak: hatıranın kıymetini hiçe sayamamak |