Vakit Yokluğunun İlk Ertesi
Vakit yokluğunun ilk ertesi...
Kan damlıyor bahar çiçeklerimden Bense durmaksızın seni özlüyorum İnsanca,kadınca,dürüstçe... Zamanın zembereği takılı kalmış Beni bırakıp gittiğin tenha köşede Dumaksızın kanıyor anılarım... Yinede bir azizenin dualarını takmışım peşine Bahar çiçeklerim yerine... Bir kadın oluyorum Bir çoçuk Bir kendinin farkında... Gitmeden karışmışsın meğer Yüzümü yıkadığım suya İçime çektiğim havaya Ve evcilleştirdiğimi sandığım tüm acılara Yağmur yağıyor... Vakit yokluğunun ilk ertesi çünkü... KraLıN KıZı |
Şiir di... Tebrik ediyorum