Gönül ve kalem
Dinlediğin şarkının duygusu
Okuduğun şiirin sevdası olur Gittiğin yolun davası Cihanın konusu olurya aşkında acının şifası olur belkide kalemin ustası yazar sevginin başı için güneşin doğuşu Batışındaki karanlık hikayenin sonu olur içimize atıpta sakladığımız sırlar bizim kimliğimiz Siz bitti dersiniz ya sizin bitti dediğiniz yerden onlar yeniden filizlenir yakar canınızı Figanı duyurmayın sağır gönül deryası nurunu taşır ya bedende Kırık camlı bir pencereden tebessüm sallanır şakağıma Fikrim dolanır ayaklarıma Mecalim kalmaz diz çöktüğüm hayata Sallanır durur hayallerim dar ağacında Bir kalbim olduğunu hatırladığımda Keşkeler sarardı ruhumu Anlamsızlığın ifadesini anlamak ihanetin kucağında Kavurduğu Duygularda yaşlanmak Hayata dair olsa gerek Izdırap mektebinde yaşamak onura tuz katıp yalana sarılmak Yarınına yalaka yardakçı olmak Bana göre olmasada Aşk sadece dilde kemane Sevgi ise adil olmayan kerane Sürülmüş tarlada bitmeyen ekindir Öfke nasad a kalan Annemin babamın hasadının Hayata dökülüşüdür biçimlendirdiğim beşikten arta kalan Onurum haysiyetim ve şerefim Gerisine şizofrenim Gitmiyor dizelerimin içindeki ruh Kalem oluyor elim gönlüme Yazıyorum her aşkı sil baştan Yazmaktan korkuyorum cesareti kırık Kalemimden Nice üstatlar yazdı asırlarca Ne mizahlar yapıldı aydınlığa Serler verildi doğruluğa Karanlıklar ekildi ruhlara fırtına yakın Asırlardır yapmış olduğunuz gibi Durmayın bakın bakın öylece Hiçbir zaman görmediğiniz gibi bakın Duyarsızlıkları hükümdar yapın Sizde kölesi olun çoğalın çoğalın Sakın ha yanmayın diyen Toplumdan aşktan başka ruhmu Kalmış ne yazayım üstat ben yazdıkça arkamdan siliniyor Ya çok geç anladık Yada anladığımızda elimizde hiç bir şey kalmamıştı Şaşkınlığımızdan başka |