Üşüyorum Annem...
Sen gittin annem Bağdat da yıkıldı
Doğmuyor güneşim dünyam dumanlı Hayat devam eder mazi yakıldı Kimse değer vermez eski zamanlı Kış oldu kargalarda şimdi suskun Açmıyor güller mevsimlere küskün Geceler ayaz üşüyorum, yoksun Ahşaptan evini sanırdım köşk’ün Biz yatmadan görmedim yattığını Hissetmezdik erkenden kalktığını Sobamız kuzine yi yaktığını Bilirdim hep sevgiyle yaptığını Artık evinde dumanlar tütmüyor Ektiğin Erikte kuşlar ötmüyor Yazları orada kalmam yetmiyor Yaşadığım anılardan gitmiyor Üşüyorum annem yoksun ya şimdi DeliGarip dediğin bu başım dı Geçen o zamanlar gençlik yaşımdı Özledim de seni şiir yazıldı Hicranım çıkarak kalbe kazıldı. 07/02/2016 Sezai KAYA |
Şiir haz veren duyguların senfonisi.
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...