KENDİME
Ey sonu dipsiz yokluk ey başı meçhul olan
Ey kuru yalnızlıkta sonsuzluğa kul olan Kalmadı mı çevrende mütebessim bir çehre Aldığın tüm nefesler nasıl dönüştü zehre Ey el üstünde sultan, ayaklarda çul olan Kendi öz benliğinden kendince yoksul olan Nefsine küfrederce hep kendini kınarsın Temelsiz vehimlerle yüreğini sınarsın Ey cürmü feza kadar hem kel, hem fodul olan Vesikalı ruhuyla bin kocadan dul olan Vahdet-kesret sırrıyla yüreğini böl artık Yeter çektiğin sancı, ya kurtul ya öl artık... |
Kaleminiz daim olsun.
Sevgi ve saygılarımla...