İçerim kan ağlar, dıştan gülsem ne
Çiy düşen güllere dönmüşse yüzüm
Gül dalında öten bülbül olsam ne
Aşkın ateşinde gecem gündüzüm!


Kar yağar dağlara, üşürken tenim
Bir de kâlbime bak, aşkınla demim
Ak göğsün üstüne düştü bedenim
Ateşinden geçmiş, kül olmuş özüm!


Elin o dağlardan kar topu atar
Dağlar koyağında bir ceylan yatar
Baktıkça gözüne uyku mu tutar
Aşk ile tutuşan can ile özüm?!


Aşk beni yazıyor, çıkmıyor sesim
Sanki ruhum sende, dingin nefesim
Bir inip bir kalkan göğüs kafesim
Üstünde zülf-i yâr tel düzüm düzüm!


Bak bugün günlerden kül ile duman
Aşk bir ibadetse, günlerden Cuma’n
Aşkla pişti gönlüm, halim pek yaman
Arınmış aşkından kül ile tuzum!


Ben bu aşkı Yirmi yıldır yaşarım
Elde olsa bin yıl daha yaşarım
Aklım nerelerde ona şaşarım
Âlemler içinde tam bir sonsuzum!


Hani bu dünyaya fani diyenler
Veren Allah alır canı diyenler
Gönlünü bir aşka veren erenler
Aynanın sırrında söylenir sözüm!


Yok mu aşkın ne kül ne de dumanı
Aç susuz yollara düşme zamanı
Giysem ayağıma güllü yemeni
Sürünür yellerde kül ile tozum!


Ya Allah ya sabır der iken derviş
Aşk ile murada ancak erermiş
Gün batarken ufka sancak gerermiş
Kanımın renginde gülsün be kuzum!


Şu an bir ok çeksen işlemez bana
Yalnız şûan işler derinden cana
Gözünün ferinden ben yana yana
Güneşe dönmüşüm, ben hep gündüzüm!


Ne gece ne gündüz uyku tutmuyor
Ateş sarmalında hiç uyutmuyor
Gözbebeklerini hiç unutmuyor
Gönül bir pervane; gözünde gözüm!


Öyle dalmışım ki hiç haberim yok
Güneş doğmuş batmış, yok kaderim yok
Düşmüşüm derdine, aşk kederim çok
Gül güneşe dönmüş ben uykusuzum!


Haydi kalk şimdi sen, ıslanma vakti
Sularda çimdiysen, yaslanma vakti
Aşkla güzelliği kıskanma vakti
Değmesin nazarlar, şen gül gül yüzlüm!


Aktaş’ın elinde telli bağlama
Ben ağladım diye sen de ağlama
Sevda Seli olup suda çağlama
Çağla çiçek açmış göze bak gözüm!


Kulaktan kulağa çınlarken sözüm
Çağlayı eline al ye be kuzum
Bil ki ben gözünün yaşında tuzum
Tek yaşındı sebep, ben hep mutsuzum!



Şaban AKTAŞ
05.02.2016