Koca yürekli dostum.Durmadan yazıp çiziyoruz da yaş kemale erdi,bu işlerin halli ile ilgili elimizden hiç bir şey gelmiyor.İşte bu da beni kahrediyor.Umarım gelecek evlatlarımız için daha iyi olur.Şiirini okurken kahırlara gark oldum.Selamlarımla.

gün karası bir yüz taşır her tür fitne duygular
kir pas içinde ki ellerle ne güzeldir havyar
ruhlarından gelir ağızlarına dek salyalar
ölü diri hiç fark etmez girince torbasına çil çil altınlar
mıknatıs gibi çeker ekten de ayıklar
önü ve arkası da dolu doludur vicdansız kişilerle
istemde şeytanımsıdır bu gözler hepte kızıla çalarlar
midem çok kötü bulanıyor nedense
sıkılıyor kahpenin cenderesinde yüreğim
hele hele ki düştükçe yere bir bir civanmertler

şöyle az karıştırınca geçmişin mahremini
önüme hep vurdumduymazlık ve ihmal çıkıyor
öldürsem de içimin burukluğunu yinede beni boğar
tek tek ahmaklığın gölgesi kaplıyor tüm belleğimi
biçareliğim hikmetsiz sert bir virajda
bıraksam ha uçtu ha uçacak
sonumuz mu eyvah ki eyvah
tutu vermek istesem çürük çarık bir yeri tutulmuyor
bir an bile nefes alamıyorum
hedefimiz hepten olanaksız bir nişangah

hainlik ve satılık ruhlar dönmeleri bulmuş
bölük pürçük olmamıza somutlaşmış
ortadan koptu kopacak mı
son çatırtıları duyuyorsunuz değil mi

hak ve hukuksuz oluşumlarla
içimize tıkıştırılıyor mermi çekirdekleri
fötr şapkalı sülükler hep içimizde türediler
bu tam bir körlüğün ispatı
yamandıkça çıkarlar tüm değerlerimizin üstüne üstüne
yol ve izden koptu sinsi köpekler
bir bir çıktı ortaya bu vatanı sömürenler
kaybolup da gitti tüm hayaller ve o güzelim insanlıklar

tüm çıkar ve makamlardan ben vazgeçtim de
boynumda ki ilmiği bir türlü çözemedim
ne zor şeymiş vatana bayrağa ve millete bağlı olmak
sarıldıkça özgürlüğüme
hep kurulu verdi önüme dar ağaçları da
bize yaşamak ve nefes almak bile suç oldu vatanımız da…



(01.02.2016) AZAP…

______________

Kıtalara kıyamadım,hepsini cımbızladım.

Hepsi gözağrısı gönül sızısı

O güzel yüreğinizin tınısı

Hürmet ve muhabbetle

Saygılar koca yürekli hocam..

ne yazacağımı bilemedim...

şairlik biraz da ileriyi görmektir...

acaba necip fazıl bu satırları yazarken bugün ki ahvali mi resmetti önümüze...

İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir;
Oluklar çift; birinden nur akar; birinden kir.
Akışta demetlenmiş, büyük, küçük, kâinat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!
Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne,
Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine;
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.
Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
Sırtına Sakaryanın, Türk tarihi vurulur.
Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dâva hor, bu dâva öksüz, bu dâva büyük!..

Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal.
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal,
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan.
Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu ân;
Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an!
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?
Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hâlâ çarpar mı tekbir?
Bulur mu deli rüzgâr o sedayı: Allah bir!
Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;
Sakarya, kandillere katran döktü geceler.

Vicdan azabına eş, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!


Tebrik ederim Kadri abi...

selam ve saygılarımla....