İSTANBUL
Çilelerim köprü, oldu boğaza,
Halimden anlamaz, kulun İstanbul. Derdimi anlattım, ben kırık saza, Neden hep sevdalar, yalın İstanbul. Bir başıma koyma, sakın ha beni. Bu gelen umutsuz, sevda treni, Dönmüyor diyorlar, daha gideni. Yöreme çok uzak, yolun İstanbul. Kimler kısmet, talip çıktı tapuna. Aşığım ben senin, zarif yapına. Esirim, kölenim, kulum kapına. Neden sarmaz beni, kolun İstanbul. . Kalbimde bir sızı, inceden ince. Mehtabın usulca, tene değince. Canım sana akar, yerli yerince. Hasta etse bile, yelin İstanbul. Göz yaşımı rüzgar geçerken sildi, Dalgalar sevdamı duydu eğildi, Martıların sesi birden kesildi, Akar iki yana, selin İstanbul. Sensin sevda yüküm, cananım, canım. Kaleme alırım, dedim ozanım. Susmasın mahşere, kadar ezanım. Kalbe huzur verir, halin İstanbul. ( ÇANKIRILI ŞAİR ) Berat Selçuk Ceyhan |