SEN ÜZÜLME SENİ ÜZEN ÜZÜLSÜN
Ayazdan kurumuş funda gül gibi
Ne açılıyorsun ne soluyorsun Düşmemiş gönül toprağına sevgi yağmurları Sanki çöl gibi Rüzgarın vurduğu yöne savruluyorsun. Sen ezilme gülüm Seni ezen ezilsin Döküver çeşm-i terin Seni üzen üzülsün Sevdanın hicabı vurmuş sanki zül gibi Kendi yüreğinde boğuluyorsun Gözyaşlarınla çektiğin buzdan sur duvarları Sanki göl gibi Sen üşüme gülüm Gül ki buzlar çözülsün Döküver çeşm-i terin Seni üzen üzülsün Osman Karaca[ |