Kırılan GençlikVe sonra ben hiç ummadığım yerlerimden incindim Kırılmaktan öte ölmek bir şey gibiydi benimki Sustukça arttı sancım Ki bilirdim bir yara ancak durunca kanardı. Durdum içim enkaz Sustum içim yıkık Uyandım dökük sabahların tozuyla Bir yere sığamazdı kanayan bir çocuk... Ben ellerimde ben küçük bir elma şekeri Annesi kazazede de ölmüş yetim bir evlatlık... Şimdi şimdiler bile zamansız Kırılmaktan öte bir şey bu yaşadığımız Biletler kesildi yolcular ağırlandı Artık hiç bir yere çıkamayan çıkmaz bir sokağım |