BEKLEYİŞ
İsmin konuştuğum alfabemin ilk hecesi.
Sen yoksan anlamsız, anlattığımın cümlesi. Sana borçludur, beden aldığı her nefesi. Senden gayrısı değil ebed derdin çaresi. Bu gözler, gördü Mecnun’ u yakan o bakışı. Nasıl oldu? Düşün Ney’e dönen o kamışı. “Nar olmadan nur olunmaz” ‘ı bir farz sayışı. Anlatmaya yetmeli, aşka olan bakışı. Gözden uzak, gönülden ıraklığa sebepmiş. Bu yürek senin için ne fırsatları tepmiş. Seni unutmama yetmez bu sebepsiz gidiş. Döneceğin güne kadar sürer bu bekleyiş. Yazan: Eza - Berkefti |