Kar romantik değildi
Kar romantik değildi ona
Ve gülümsedi Geçmişten arta kalan yarım yamalak Kırıntılarla Eğdi boynunu sokuldu paltosuna Sıcacık sevgisinin kokusuyla Geçmemişti hala incecikten süzüldü Yaşlar gözlerin den olsaydı Olsaydı yanında ellerini tutacak ısıtacaktı Yüreğini Duymayacaktı soğuğun kamçısını sırtında Titremeyecekti kimsesiz dal gibi Ellerini cebine koydu sığındı göçemeyen Kuşlar gibi bir bankın kıyısına Kar güzeldi bembeyazdı yar teni gibi Kar’ın romantik halini bulamadı Soğuktu üşüdü uykuya yenik düştü Yar kokusu karanfil tadıydı Uykunun mutluluğunda bulduğu Mutlu tebessüm kaldı bir bankın kenarında Sokakta bir eksik yıldızlarda bir fazlaydı Kimse bilmedi adını Doğdu yoruldu gitti mutluluk ülkesine Ayser Bektaş |