Bir Gülüşe Tutsak Ebed ve Ezel
Halden anlamıyor işveli güzel
Yandıkça büyüyen közü neyleyim Bir gülüşe tutsak ebed ve ezel Dile dökülmedik sözü neyleyim Koptu tutunduğum o aşk denen dal Serencamlar sanki birer ham hayal Volkanlara rahmet bu yakıcı hal Sevdadan bir katre cüzü neyleyim O masum duygular geldikçe yâda Gönlüm huysuzlaşıp başlar feryada Değil uyanıkken bile rüyada Her dem seni gören gözü neyleyim Mekânlar matlaşıp donarken zaman Hep aynı şekilde dönmüyor devran Ne yapsan nafile kader bu ferman Garip ve çilekeş özü neyleyim Lakin seni sevmek bir ömre değer Böyle seven Hadim haklıymış meğer Sana gelen yollar tutuksa eğer Yokuşu neyleyim düzü neyleyim |