Kasımpaşalı Fahrettin UstaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Hayat.... Bitiveriyor.. Bu üç değerli insan artık yoklar... Hepsi ayrı Acar dı, hepsi ayrı can dı...
Önce büyük oğul Erdoğan, sonrasında Teoman (Her ikisi de kuzenlerim) Kanserden rahmete kavuştular... Sonrasında Babaları Fahrettin (Eniştem) kahırla geçen bir kaç yıl sonra oğullarına kavuştu... Bu siyah - beyaz kare fotoğraf kaldı canlı ve taze sanki hala var gibiler, canlı gibiler... Anılar ölmüyor... Bu şiir onların Anılarını canlı tutması için... Yazıldı
KASIMPAŞALI FAHRETTIN USTA
Kasımpaşa’lı tornacı Fahrettin Usta Gururla almış iki oğlunu yanına.. Biri Ceylan gözlü sıkı delikanlı Teoman Diğeri fidan gibi, dillere destan Erdoğan.. Kasaplar çarşısından geçip her akşam Bostancı’nın dostlarla dolu esnafından Allah ne verdiyse alıp giderlerdi evlerine Beklerdi onları eli açık, gönlü zengin Şükran.. Derya plajında pazar günleri samanyolu çalardı, Sandallarda neşeli idi hayat, sakince akardı... Gönül dostuydu Tominik, asildi, vakurdu Erdoğan Üçü apayrı adam, üçü ayrı özel, üçü ayrı acardı. Tornacı Fahrettin Usta seslenmiş fotoya "Çek bizi!" Patlamış flaşı Lupitel’in, siyah-beyaz tek bir kare Hayat kısa, zaman zehir, gidenler sessiz ne çare ? Anladık ki aslında hayat, resminiz gibi tek bir kare. Cenap Özer Şubat/2014 |