Bir Demir Misali
Yok ile var arasında kalışım
Ne kabullenişim ne reddedişim Çaresizliğim ve boyun eğişim Canı alamayan, cam kıramayan Elinde sapan çocuksu duruşum Ruhu beden kafesinden kurtaran Tüm imkânsızları imkânlı kılan Ay ile güneşi, yan yana koyan Bedeni aşıp ruhlara dokunan Dalga dalga coşup deniz oluşum Bir dünya ki elek misali eleyen Üstte gezdirip altta eyleyen Bazen tökezleyip, bazen yürüyen Özündeki kıvılcımı gizleyen Bir demir misali örse konuşum İzmir – 2012 |