KAVURDU GÖNLÜMÜ
Kavurdu gönlümü aşkın ateşi
Savrulup dağılan külden beterim Karardı ömrümün umut güneşi Bülbülün yitirmiş gülden beterim Zehirler içinde dolum karanlık Önüm ardım sağım solum karanlık Bakarım yoluma yolum karanlık Zemheri uğramış elden beterim Duman oldum gam dağını bürüdüm Kırıldı dizlerim yine yürüdüm Zaman geçti paslandım da çürüdüm Avazın yitirmiş telden beterim Bülbül olup bulamadım gülümü Kârâ saydım yeşilimi alımı Çok söylerdim artık kestim dilimi Yusuf’un düştüğü hâlden beterim Geçip giden yıllar saçlarım yoldu Gam ile kasavet yoldaşım oldu Emrah bir bak hele hâlin nic’oldu Irmağı kesilmiş gölden beterim 30 Kasım 2015 Pazartesi |