SEN ÇARESİZLİKLERİ BİLİRMİSİN
Sen hiç çaresizlik varoşlarında sabahladınmı
Yarınlarının körpe umutlarını
Gözyaşlarının ıslaklığına astınmı
Hiç seyrettinmi,aynaların vicdanlarında
Tükenişinin çaresiz soluklarını
Ve teslim ettinmi keşkelerin vurdumduymalığına anılarını
Ferini kaybetmiş gözlerinin bakışlarında
wwwwwww
Sen çaresizlikleri yaşadınmı hiç
Nefeslerinin can çekişen gel gitlerinde
Ve ruhunu kaybederken nice umutların
Hayasızca
Benliğini aradınmı acıların pas tutmuş hücrelerinde
Hiç olumsuzluk urganlarına sardınmı umutlarını
Hayallerini çiviledinmi hiç çarmığlara
Öfkelerinin vuruşlarıyla
Zincirlere bağladınmı domuz bağlarıyla
Özgürlüğe susamış özlemlerini
Sahi sen hiç yaşadınmı çaresizlikleri
wwwwwww
Sen hiç çaresizliklerin hazanlarındaki gülleri derdinmi
Elinin tersiyle silerken dikenleri
Tükenişlerine kadeh kaldırdınmı
Meyhanelerin bedavacı köşelerinde
Sarhoş nefeslerin tiryakiliğinde
Sigara dumanlarının efkarlı titremelerinde
Sahi sen hiç çaresizlkleri yaşadınmı
Bilirmisin o tükenmeleri
Bilmezsin değilmi,o sancıların gizemini
Çünkü sen hiç yaşamadınki o soluksuz nefesleri
Nereden bileceksinki,çaresizlikleri.
Abdurrahman Güngör.