Ahval
Yol uzun, ufuk çok uzakta belki,
Ya da hiç ulaşılmaz, dokunulmaz uzatsan elleri. Sabır! Sabır! diyor içimdeki bir nida, Durduruyor gönlümde çağlayan selleri --- Çöller çıkar karşına kimi zaman, Susuz, uykusuz ahvalin heyelan. Gördüğün bir seraptır belki rehberin, Aslında gaibtir yanılmıştır gözlerin. --- Bazen bir gül bahçesine düşer yolun, Kokusunu çekersin içine uzun, uzun. O an bir dikendir batıverir tenine, Yaşayamadan sonlanır sonsuz dediğin huzurun. |
Benim vatanım vay, vay vatanım vay
Gözümden sakınır kıyamam sana,
Yüksekde dalgalan yıldızımla ay
Ülkümde yaşayan koşsam T URAN’A
---- 31.12.2015 – İstanbul
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul
............................. Saygı ve Selamlar...