yıkılmış yine gönülsüz kurulan yuva
elleri havada ediyordu bettua
hasret koymuşlardı onu tam dört yavruya
kan yaş döküyordu o haççe geliN

evlendirilirken ona danışmadılar
küstü kocası onunla konuşmadılar
aldılar yavrularını uonu dışa attılar
sokaklarda kaldı o haçça gelin

yapmadılar haççe kıza resmi nikahı
boş kağıda bastırdılar bakın imzayı
benim değil diye işte tam dört bebeği
aldırdı elinde o haççe gelin

o bir cahil köylü kızı kurnazlık bilmez
derini anlatmaya bak dilide dönmez
boşamış kocası işte geride almaz
aralarda kaldı o haççe gelin

yavrularını kumasının üzerine yazdılar
hayatı zehir edip boğazına dizdiler
sen yaşama diye mezarını kazdılar
yataklara düştü o haççe gelin

belki yazdıklarıma kimse inanmaz
döndü güneşim sözümde yalanım olmaz
çok şükür geçti o asır geride gelmez
zaten öldü gitt o haççe gelin
döndü güneş