Ben olamam bu dert deryasında boğulan.
Sonbahar yaprağı gibi yurtsuz savrulan.
Kısmet deyip sürekli beklememe rağmen.
Ben olamam yine yitik tarafta olan.

Hiç mi şans gülmez bu aciz garipten yana.
İsyan ediyorum her dem kaybeden cana.
Bu sefer o da seviyor şimdi diyorken.
Yalnızlık düşüyor senden geriye bana.

Ya seçilen yanlıştı ya da seçen kişi.
Gönül yok sayamaz belli olmaz ki işi.
Belki de hata gönle sev diyen aptalda.
Yoksa neden yaşasın hep terk edilişi.

Can hep hayırlısı dedi arayıp durdu.
Bulurum ümidiyle ne hayaller kurdu.
Önce, değeri yere ve göğe sığmazken.
Ben olamam belli olmayan yeri yurdu.

Ben olamam kurtlar sofrasına konulan.
Mutsuzluğu eliyle koymuş gibi bulan.
Belki mesut olmak kısmetim değil ama.
Ben olamam mayası acıyla yoğrulan.

Yazan: Eza - Berkefti