Toprak
Yaz dedi ruhum, elim yazdı
Sevmeyi de unuttunuz şan şöhret uğruna Geri dönüşü olmayan dünyaya bir insan doğur Kıyametim olma asla, el insaf dur! Git dedi mantık , çenem sustu Vazgeçilmiş hayallerle bir çok aptal mutlu Vicdan da kalmamış insanoğlu ’’suspus’’ O kadar düştüm ki umut denilen şeyi unuttum Ayakta kal dedi hayat, gözüm solgun Aydınlığa koşmak ister akıl ayaklarım yorgun Dört duvarda yankılanan müzik ve tonla sorgu Doğru olanı bulmakta sandığımdan zormuş Öl dedi bir melek, evime döndüm Geçmişimi yad ederken ahireti süzdüm Annemi gördüm mezarımın başında üzgün Ölü cesedimin üstüne topraklar sürmüş |