İstanbul'da yalnızlık
Bugün yine çok yorgun ruhum
Ayakta durmaya ne halim var, ne isteğim Ceplerim kocaman, içleri bomboş İstanbul’un tüm karalarını üstüme topladım sanki Tüm yağmurları içime yağdı yine. Kollarımı gere gere yürüyemedim hiç bu sokaklarda Servetim, üstümdekiler kadardı daima Altı üstü bu dedikleri şeyden. Hepsinden İstanbulluydum aslında Ama gözüm ne Galata’yı gördü Ne Kız Kulesi’ni, ne de bir insan sevgisini Gözüm hep uzaklara daldı, hep yerlere baktı bu şehirde. Ömrüm taksim tramvayın gidişi gibi ağır aksak, Yalnızlığım İstiklal Caddesi’nin kalabalığı kadar büyük oldu her zaman. Şimdi yine, kalabalıklar içinde yalnızım, ayağımdaki kundura beni nereye çekiyor, bilmiyorum. Kapkaranlığım şu rengarenk sokaklarda. Hayat, bana da gülecek misin şu İstanbul’da? Yasin Türkday |