KIYIDAN KÖŞEDEN BEYİTLER
Yol dediniz yoldular,yollarını buldular
Dün açlıktan ölenler,bu gün kârûn oldular Bizler çile çekerken,onlar keyif çatıyor Biz onlara çattıkça ,size niye batıyor Bu işte bir terslik var,anlamak zor sizleri Vatan sevdik diye mi,sevmezsiniz bizleri Keşke siz de biz kadar sevseydiniz bu yurdu Yoksa size birisi,sevmeyin mi buyurdu. Şimdi kalkıp sizden de fazla sevdik dersiniz O yüzden mi teröre,sağır,dilsiz,körsünüz İzah edin bilelim, kim azıttı bunları Sizden önce bitmişti,çıkmaktaydı canları ’’Aman bize dokunma’’deyip taviz verdiniz O tavizle güçlenip şımardılar gördünüz Sahi niye askerler kışlasından alındı Onlar hapse girerken,teröristler salındı Söz de barış gelcekmiş...!,sanki savaş varıdı Sayenizde kardeşlik,bağları da çürüdü Ne söylesek boşuna,anlayan yok bizleri Mevlam nasıl bilirse,öyle etsin sizleri Allah vasfı yüklenip övülürken birisi Susup sessiz kalmışsan,laf-ı güzaf gerisi Siz yol deyin,yolsunlar,yollarını bulsunlar Üç beş Mehmet nedir ki,onlar için ölsünler.. Vatan,Millet,Sakarya,demek bunlar boşuna Sen midene düşkünsün,erzak gider hoşuna Kim dünyayı kendine cennet etmiş karar ver Sen müslüman bilsen de,hadis ona kafir der Dünya kafir cenneti,mazlumlara zindandır Sen sevdin ben sevmedim,Deliyim ya ondandır Yusuf ÇAKIR |
yazan yüreğiniz dert görmesin
saygılar Yusuf bey..