Kirpiklerin;
kömür karası kirpiklerin
saçaklarına değgin,yuvasına örülmüş
ikiz beyaz güvercin tüneyen, ela gözlerin
sıcağında yüreğinin
düşlerin mutluluğu
yumurtasında cenin
yalın sevgilerin ezeli soyluluğu
umutlar uçururcasına yelken açıyor sularda...

Gülümsedin;güneşi erittin
sevgi aktı yüzünden
kar topladı yüreğimde ellerin
baktığın an çivilendi
çerçevelendi gönlümde zaman...

Firuze kıvamındaki durgun nehir
alıp götürdü seni;ardından akan sular
hiç farkında değilsin
sarıp sarmaladı gölgeni
yalayıp sessizce yuttu girdabında
..
Deniz’e aktı sukunluğum
tatlı suların umutsuzluğu Arşipel’de mayalandı...
..
Gülümserken sen ılık ılık
bir kızı daha oldu denizin
çığlık çığlığa martılar kilitlendi gözlerine
kanat açarken
gökyüzünde bir doğumun muştusu
yıldızları yasa boğdu
bereketli yağmur bulutu...

-II-

Kirpi kirpi kirpiklenip
günışığıyla girdin yüreğime kıyısında o nehrin
deniz kestanelerinden bile yakıcıydı gözlerin...

Çiçeğe duran dallarında
ağdalı bir bahar gibi
sana bakan salkımsöğüt
yüzünü görse endamında
silip süpürecekti bastığın yerleri
tozun düşse suya
anında köpürecekti Akdeniz;mayalanıp sevdayla
serip dökecekti kıyılarına
sevilerini kollarında AFRODİT’in...
..
Uyanınca Kronos
elinde tırpan
düşlerinde intikam
acısında Uranos;hayalarını tutan
Gaia;
Gözyaşlarını tutamayan
yüreğinde dayanılmaz acısıyla
saldırırken arılar, çiçeğinin hasetinden
Deniz’i içmiş bülbüle döneceğim hasretinden...

Salkımsöğüt olta saldı sulara
misinasını saçlarından aldı
kargı değil
onparmağımı doladım;uladım birbirine
yüreğimi takıp çengeline
sevgimi bıraktım en derin yerine
avuçlarımda umman,uskurunda bir gemi
yala yut sevincimi,sen ye bu yemi
yılanbalıklarının göç mevsimi geldi mi
yüzerek geç o ’ Deniz’i ’
o neh’ri emi?!

Yokluğun yürek sahrası
kirpiklerin deniz dikeni
yüreğimde bir sıtma nöbeti
değişik bir cins ’Malarya’
açıp kapadıkça gözlerini
beni kirpiklerinde ara
unutma yüreğimi dibinde suların;
Deniz dikenlerin içinde...

Şaban AKTAŞ-19.04.1997