* Batan Güneş Kadar Yorgunum *Batan Güneş Kadar Yorgunum Batan güneş kadar yorgunum giysilerimi çıkarıp atıyorum bedenimden dağınık bir yatak, yerlere saçılmış eski fotoğraflar anladım, yalnızlığın bir yabancı yalan olduğunu. Sırtladım çocukluğumu omzuma adımlarım git gide kısalıyor gövdemden en alıngan duygularımla uyuyorum düşündükçe düşüyorum, senin olmadığın yerlerde ahh! benim acemi gölgem, ne çok duvarlar ördüm besmelesiz geçip gittiğin kapılardan. Siz kendi gel gitlerinizle oyalarken ben, içimde söylenmemiş sözleri bıraktım sana bir aşkın hıçkırıkları var içinde hangi hikayeden anlatmaya çalışsam filiz veren bir ağaca dönüşürüm böyle bir şeymiş demek ki baş dönmeleri. Nuri Dağdelen 13.1.2016 |
Harika şiirleriniz için teşekkürler...
Beğendim...
....................................... Saygı ve Selamlar...