0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
718
Okunma
Bugün kaldırımda yürürken fark ettim;
İnsanlara olan güvensizliğimi.
Değişik tipler gördükçe oğlumu kolundan
Bir o tarafa, bir bu tarafa çekişimi.
Bazen kızdım kendime, kibir mi ediyorsun ey nefsim!
Diye ...
Ne kadar da acınacak hale gelmişiz böyle,
Aynı ülkenin vatandaşı, aynı dinin mensubu,
Aynı şehrin insanı ve daha bir sürü aynı şey. ..
Bu kadar aynı varken, nasıl bu denli başkalaşmışız.
Neden kimselere gülümsemez olmuşuz,
Yada ağlayana mendil vermeyen.
Herkes cüzzamlı sanki, öylesine bir kaçış. ..
İçim acıyor mesela,
Yüreğimde birsürü eskiler ölüyor:
Komşu sohbetleri,
Kahve muhabbetleri,
Çelik çomak oyunu,
Ve daha niceleri. ..
İnsanlığın bittiği yerde insan kalabilmek dileğiyle. ..
5.0
100% (6)
