Sen Yokken;
Yokluğuna dair;
Sesini duyuyorum Gün ortasında Öylece oturuyorum Kalbim sokakta.. Aniden aklıma gelişin, Ve benim seni aniden hatırlayışım.. Ne muzazzam..! Nasıl özlüyorum bir bilsen, Belgin doruğu güzelliğini Mülteci bakışlarını.. En çok da sesini. Şimdi sesini duysam Bir gök gürler gibi oturur içime içimde binlerce hasreti siler.. En çok ben duymak isterim seni, Herkesten önce Ezandan sonra ilkin.. Senki müjgan; kusurlarımı sevap nehirlerinde batıran gergin kanatlarımı kucaklayan ölesiye özlüyorum seni.... Tüm bunların gerisinde bir adına kaldım.. O adın beni Tanıdın Yok saydın... Su olsam dağılırdım Ama Topraktım.. Demiştim sana; Senin için her şeye katlanırım.. Bana yokluğunu vermen bundan mı?... Muhammed Emin Erdoğan |