Onlar büyüdü, ben çocuk kaldım hep ..
Herkes güneşi severken ben yağmuru sevdim, herkes yakını ben uzağı. Onlar maviyi, yeşili sevdi ben siyahı, en pahalı çiçeklerdeyken gözleri, ben sade beyaz bir papatyayı sevdim.
Sıradan olmadım hiç, sıradışıydım hep. Nerde olanaksız varsa ben oldurmaya çalıştım. Akıllıydım ama çokça deli, kimi zaman sessizdim ama epeyce serseri. Sustum kabullendim sandılar, suskunluğum onlara savurduğum en alâ küfürdü halbuki. Sonra onlar büyümeyi seçti, ben çocuk kaldım. Eşyaları, arabaları, sahte kahkahaları sevdiler, bense toprak kokusunu sevdim ve hep gerçekti gözyaşlarım .. -Leytun Kaplan- |