ANNEMKayırmazdı, ne de insan seçerdi Biz doymadan ne yer, ne de içerdi Bir yerim acısa öpse geçerdi Arttı yaralarım onsuz dinmiyor Evinde her zaman baca tüterdi Gülünce yüzünde güller biterdi Manevi varlığı bize yeterdi Yokluğu içime vallah sinmiyor Yavrum, kuzum derdi hep sarılırdı Ne kızardı bize, ne darılırdı Bazen söylensek de zor kırılırdı Hasret çoğalıyor geri inmiyor Günaydın’ım anam başımız tacı Hasta olsak hemen bulur ilacı Kimine kardeşti, kimine bacı Yeri kalbimizde kimse binmiyor Ferhat GÜNAYDIN Emekli Öğretmen - Giresun 20 Aralık 2015 |