Bekleyiş
Çok küçüktüm o zamanlar
Geceleri bakardım yıldızlara Onları melekler sanardım Seni getirecek olan O zamandan düştü içime kor ateş Yaktı durdu hep, etmedi hiç pes Bekledim hep seni Gülün baharı, karanfilin kışı beklediği gibi Gönlümün tahtı boş kaldı Bekledi prensini, bekledi hep Gecenin gündüzü Leyla’nın Mecnun’u beklediği gibi Yoruldum bu bekleyişten Hiç doğmadı bana güneş Hiç sevmedi ay beni bu yüzden Melekler bile kızgın bana Seni bu denli sevdiğimden Hiç kalmadı kralsız bu kadar bir ülke Hiç batmadı bu kadar güneş kutuplarda Benim seni bekledigim kadar Artık, beklemiyor ruhum seni Kalbimin dağıldı bütün odaları Ve alıştı bu gönül Kuraklığa, mutsuzluğa, yalnızlığa... |