Aşkolsun !Gittin Ey kaşı kara gözü sürmeli ben şimdi köyün kayıp delisi ben hep ağlamaklı başı dumanlı serseri aşık Ayaklarım dolaşır aklım bir karış havada karışık Sırtımda bunca yük yormaz beni yüreğime sıkıştırdıklarım yorar şimdi Annem ey sevdiğim kadın duy beni duy yorulmuşum usanmışım benide al yanına Eski günlerim geri dön dön dön ki yüreğim sevinçle dolsun Gel günlerim gel iyiyi güzeli hep umut ettim vefa neydi? kimdeydi? Boşu boşuna sabret diyorsun sabır kaldı mı? Acılardan bıktım anlıyormusun yoruldum dedim ya! Sen galiba beni duymuyorsun şiir gözlüm duy beni duy kimse beni anlamadı Suskunum dilim lal ölüm sussun susun susun ki anneler babalar bebeler ölmesin Aşkın yüzü suyu hürmetine susan dilim çözülsün kuş gibi ürkek yüreğim ağladıkça büyüdü deli yürek oldu Anam hani derdin ya! Çocukların var kardeşlerin ve ablaların var senin yerini tutan var mı? sana hasretim büyür büyür damarlarımda fışkırır can yakıp kalp kırma neyin nesi Neyi yazayım sensizliği mi? ısızlığımı mı? yüzümün sahte gülüşünü mü? içimin kan rava oluşunu mu? Zifiri karanlık dünya’mı aydınlat Ömrüm nefesim bir iç çekişmiş annem geri dön Aşkolsun! ölüm ensemde Gel ölüyorum... Tülay Aslan |
Özlem dolanmış güzel şiirin arasına...
Güzel şiirinizi ve yazan yüreğinizi kutluyorum.
Saygılarımla....