Söyle şifa bulmaz mı ağrıların,
aşkımı yollasam
Aklını meşgul eden o illete çare
Gönlümün sıcaklığı derman olmaz mı
Söyle...

Gül’maşuk

Gönlümü alıp yine bilinmezlerdesin...


Sebebi varlığımın sen olmalısın,
Bu canı ateşe atan sevdan yok mu
İyi ki var, elhamdülillah
Ya yok olsaydı,
Bu karanlık dünyada
Bu elem verici hayat
zindandan başka ne olurdu söyle
İyi ki varsın,
İyi ki sevmiş bulmuşsun beni

Senden ayrı geçen zaman
Zamanın en karanlık çağı!
Sanki Ay daha yarılmamış
Diri diri gömülen sesler duyuluyor topraktan
Sağır ben, dilsiz ben,
Şimşek ışığında yol arayan ben...
Sanki mecusi ateşiymiş içinde yandığım
İbrahim gibi bana da selamet olsun diye
Aşk ile emrolunmadı Ateş
Ben ki nankörlük etmişim,
Tövbe etmeyi de bilmem
Tövbe nedir ki?

Senden önce sevmişim,
Sevdiğim hep put imiş gönlümde
Gönlüm dedimse gönlümün bile yeri yok imiş
İbrahim gibi kaldırıp başını
Yıldızları, Ay,ı ve Güneşi seyre dalmamışım
Uzun uzadıya,
Aynam kararmış, silmek yerine
Ağız dolusu küfürler savurmuşum olmadık yere
Mesela acıkınca yemekle doymuşum,
Üşüyünce odunla ısınmışım,
Suyum hiç çekilmemiş,
Rüzgarı estiren Pervane"den habersizmişim
Yağmuru yağdıran neymiş?
Yağmur duası mı varmış!

...


Asra yemin olsun Seni seven
Hiç hüsran olmaz
Gönlünü sana teslimiyetle kul eden
Ateşe düşse selamette bulur canını
Ömür perdesini yırtıp ab-ı hayat bulur
Dudağından bir söz işiten...
Ve dahi Aşk bedene sığmaz
Sana bir nazar edende
İsmine hürmeten Tövbeyi bildik
İsmine hürmeten yağmur duasız yağarmış
Sen için Efendim Sen için
Alemlere rahmet yazılmış