Mediney-i Münevvere’de umredeyken kalp krizi sonucu vefat eden gazeteci yazar Hasan KARAKAYA Abimin ardından kalemimden dökülen mısralar.

BAYRAK ADAM HASAN KARAKAYA ABİME

Sivriydi Hakyolda susmayan dilin,
Kalemin hiç eğri çizmedi Abi.
AYNA’dan cihana haykıran sesin,
Namerde övgüler dizmedi Abi.

Hüseynî duruştan taviz vermedin,
İkbali parada, pulda görmedin,
Kırk senede bir gün sefa sürmedin,
Gönlün dünyalıkta gezmedi Abi.

Kalemin pusattı, öfken yüceydi,
Ümmet ağlar iken, günün geceydi,
İslam düşmanları hepten cüceydi,
Gölgeler kuralı bozmadı Abi.

İsmi meydanlarda, büyük çapından,
Meçhullük fışkırır soyu sopundan,
Hayâsız kulların necis küpünden,
Ardından düzgün söz sızmadı Abi.

Fıtrattan ihanet üzre olanlar,
Kahpe pilanlarla ikbal bulanlar,
Nifak tohumları ekip gülenler,
Haince işlerden bezmedi Abi.

Kekeç’le Turgay’ın elem duyacak,
Yusuf Ziya, Öztürk gam dokuyacak,
Mehtap şimdi kime ’ABİ’ diyecek?
Ersoy Medine’den yazmadı Abi.

Abdestli, namazlı hem de niyazda,
İkinci ömrüne girdin Hicaz’da.
Kardeşler kalsa da sensiz ayazda,
Böyle gidişine kızmadı Abi.

Aksaçlı yiğitler divanı kursun,
Zalime, haine hükmünü versin.
Çatallı dillere tırpanı vursun,
Pekçoğu bu sırrı çözmedi Abi.


Gazi Hüseyin KILBAŞ
Tarihçi- Sosyolog
Emekli Albay