Şimdi git lütfen,
Evet,evet şimdi.
Bu kadar uzaklaşmışken,
Yokluğunda da varlığında da
İki yabancıdan b
aşkası olamamışken.
Durma,git hadi.
Biz seninle inan bir şey değildik.
Belki görünüşte iki ayrı kişiydik,
Fakat toplasan bir adam etmezdik.
Edemezdik.
İnsan yokluğunun cahili olabilirdi de,
Varlığının cahili nasıl kalabilirdi?
Söyle nasıl öğrenmemi isterdin seni?
Ya da,
Hep cahil kalmamı beklerdin değil mi?
Ardında bıraktığın bir keşke var şimdi,
Bir de yaraları sarılmamış,
Kanadı kırk yerden kırılmış
kadın.
İnan,
Unutulmuş yaralarıma tuzdur adın
Durma,uzaklaş benden koşar adım...