DubaraSeni tanımadan önce, Ben ne hoş bir çocuktum, Kimsenin işine karışmazdım Kendi yağımda kavrulurdum Aslında bir bakımdan da Ne kadar boş bir çocuktum Aşk’ı oyun sanıyordum Her gün kazanıyordum, kaybediyordum.. Ta ki bir gün sen çıktın karşıma Masaya oturdum bilmiş bir tavırla Bakmadım yuvarlanan zarlara Ya düşeş ya hep yek gelecek diye nasılsa.. Tüm kartlarımı açtım masaya Bir daha kalkamadım ayağa Aşkmış en büyük kumar ah Son attığım zar geldi dubara.. |