ÖLÜME NEFES KALA
Kırıldı can evimin camları,
İçeriye güneş girmez oldu. Duvar oldu kalbin kapıları, Huzur bile uğramaz oldu... Parçalandı göğsümün sol yanı, Parçalar tuzla buz oldu... Döküldü damarın son kanı, Lekesi bile görünmez oldu... Can bedende durmaz oldu! Ölüme nefes kala zaman durdu... Geceleri bir sis sardı, Gözler rengi seçemez oldu... Bağrımda bir ateş vardı, Canım artık yanmaz oldu... Söylenecek sözüm vardı, Dilim sustu lâl oldu... Aklımda bir niyet vardı, Nefes bile sayılır oldu... |
Nice şiirlere