tamamını duyamadığım cümleler içinde yüzüyorum.

kalınca kelimeler büyüyür kulaklarmda.




haykırıyor
küfrediyor
vuruyor bana.




yollar uzun, yolcu kağnı diyememiş açıkça.




üstelemedim.
izledim isyanını.
yoktu, hırsım.



savaşı o kazandı.





hani,

zamanı durdurur
sesimi dinler
beni büyütürdü geceler?





şimdi,

neden

her şeyi
iç içe toplayıp yığıyor üstüme, seneler?





ey, beni yoğurup kalıba dökmeden bırakan şehir!




senin yüzünden,

bir avuç gökyüzü uğruna
bir dolu yıldızdan vazgeçiş..





yüzümde,
insan icadının aksi ;
aynalara, duvarlara yapışıyor hüzün.





büyümek miydi,
büyük suç?





durmayın,
sayın her birini.



dolu dizgin, kendimden çok sevmelerimi de ekleyin.





neydi,

sokaklardan çocukluğumu

seslenişlerden adımı

umudumu evimden

ve

gündüzü gecelerden

alamadan..

bir kaçak,
gibi ..





neyin gitmeleriydi o,
vedasız?




üstelik,

"gitme"
diyen

tek dudak olmadı..





oysa,




" Hatıralarım bu şehirdedir.
Sevdiklerim, ölmüşlerimin mezarları.

Bu şehirdedir işim, gücüm,
Ekmek param."

diyecektim ..