PALYAÇOYLA SOHBETUyandım İstanbul soğuk, bembeyaz Utanmış olmalı Turgut Uyar da palyaçosundan Bir pazartesi sabahı belki de yeni bir yılın Koştum bir dükkâna: Bir palyaço lütfen! Aldım, getirdim onu evdeki yalnızlığıma Oturttum şöyle karşıma, sordum: Nasıl bir yıl istersin palyaço? Gülümsedi, “Palyaço olmak istemezdim.” dedi -Ne olmak istersin? Kuş olmak isterdim mesela Bolca ekmek kırıntısı ve Umutlar kadar büyük bir gökyüzü için Bulut olmak isterdim yağmur olmadan önce Güneş olmak isterdim kar toplamadan Çiçek olmak isterdim rengârenk Deniz olmak isterdim güneş doğacaksa üstüme Okyanus! Kucaklayabilirdim denizleri o zaman… -Tamam yeter! İnsan olmak istemez miydin peki palyaço? İsterdim, âşık olacaksam eğer Mahkûm olmayacaksam unutulmaya Hiç karşılaşmayacaksam yalanla Bana her bakanın güldüğü gibi Ben de güleceksem kimse bana bakmadığında Şuh kahkahalarla ve utanmayacaksam yüzümden Ekmeğim için onurumu, onurum için ekmeğimi kaybetmeyeceksem Sömürülmeyecek ve sümürmeyeceksem Bedenimden saklamayacaksam duygularımı Özgürlüğümde kimsenin gözü olmayacaksa Küfredebileceksem haysiyetsize pervasızca İnsan olduğum için utanmayacaksam en başta insan olmaktan Ve rakıyı içmeyeceksem kederden Hayal edebilirim belki insan olmayı da… İnsan, insan olmayı anlatır mısın bana? -Bu gece yılbaşı Palyaço, bırak artık sorgulama! Hadi gel, seni insan yapalım; beni de palyaço! 31.12.2015-13.40-İstanbul |