İçine çektiğin havadır kuşkusuz seni yaşatan
Lakin kalbinin ihtiyacı başka bambaşka
Vücudun doğadan gelene farksızken bir mahkumdan
Kalbin ise almak zorundadır ihtiyacının tümünü sadece aşktan

Sen aklını yaşadığın bir olaya takarsın ama
Aşkla yaşayan o canlı adamıştır kendini maşuğuna
Sen hayallerini benzetirken bembeyaz kara
İçindeki aşkın benzetir onu can yakan, herşeyi yok eden lavlara

Vazgeçemez kimse sessiz, sakin devasa bir manzaradan
Mutsuz olduğunda seni yaşama bağlayan sessizce izleyebildiğin doğadır
Keşke içebilsek her saniye huzur veren o aşkın berrak suyundan
Dünyanın doğasında var acıyla keder yaşamak zorundasın; çünkü bu hak

Sonsuza dek hafızandan silinemeyecek tek şey anılardır
Sevdiğin kişiyle geçirdiğin eşsiz benzersiz anlardır
Kime anlatsan içindekileri o büyüyü, derin anlamları kavrayamazlar
Herşeyini verir insan bir saniye bile olsa o güzel anları tekrar yaşamaya

Güzel zamanlar hemen geçiverir biz hiç farkında olmadan
Yaşadığımız mutluluğa, o güzel anlara doyamadan
Keşke bir çaresi olsa o muhteşem anlarda çakılıp kalsa zaman
Ne mümkündür durmaz zaman, lakin yetinmelidir bu kadarıyla herşeyi hep daha çok isteyen aciz insan

İşte tek yapabildiğin hayal kurmaktır
Yaşarsın istediğin herşeyi hayallerde düşlerde, rüyalarda
Çünkü yoktur orda düşüncenin, hayalin, düşlerinin sınırı
Yalnızca orda uçabilir, mutlu olabilir, güzel şeyleri dibine kadar yaşayabilir insan; hiçbir karşılığı olmadan.