Benim diyemedim.Gece bitti, Gün doğdu güneş çıktı, yeni doğan güzel güne benim diyemedim. Dağa taşa tepeye toprağa, düzüne bayırına ovasına, doğup büyüdüğüm doyduğum toprağa benim diyemedim. Çağlayarak akan ırmak nehir çaya, balığını yediğim yıkandığım suyunu içtiğim, dere benim diyemedim. Ekip biçtiğim sürüp işlediğim gübrelediğim toprak, Diktiğim büyüttüğüm suladığım ağaç; Dalındaki verdiği meyve, topraktaki mahsul ekin buğday benim diyemedim. Her gördüğünü isteyen yeyip içip beslenen, her şeyi canı çeken can benim diyemedim. Soluk alıp soluk veren ciğerlerime çektiğim hava benim diyemedim. Ölüm geldi Azrail cana değdi, alacağı candaki nefes benim diyemedim. Diyebildiğim; Senim. --------gönül sevgilerimle... ----refik pelvan... |